هگل جوان: در تکاپوی کشف دیالکتیک نظری

گئورک لوکاچ در کتاب هگل جوان قرائتی‌ مارکسیستی از هگل ارائه داده است.وی در این کتاب‌ مدعی است که قرائت اصیل هگل،قرائتی است که مارکس‌ در دست‌نوشته‌های اقتصادی و فلسفی به دست می‌دهد. لوکاچ بر همین اساس با محور قرار دادن دست‌نوشته‌ها مفهوم‌ «خارجیت‌یابی»و«بیگانگی»را که هگل در دورهء بنا به کار می‌بندد،به عنوان مفهوم کلیدی دیالکتیک او در نظر گرفته‌ و این دقیقه را دستاویز تحلیل آثار دورهء جوانی هگل در برن و فرانکفورت قرار می‌دهد. این مقاله در پی بازخوانی روایت لوکاچ در کتاب هگل جوان‌ است.به همین منظور ترتیب مطالب از ترتیب مباحث لوکاچ‌ تبعیت می‌کند.در ابتدا آثار الهیاتی هگل در دوره برن(که لوکاچ‌ الهیاتی دانستن آنها را«افسانه‌ای واپسگرایانه»می‌داند)مورد بحث قرار گرفته‌اند.سپس تحول فکری او در دورهء فرانکفورت، که در اثر آشنایی با اندیشه‌های اقتصادی حاصل شده بود و منجر به صورت‌بندی اولیهء دیالکتیک متأخرش شد،ارائه و بررسی شده است.در نهایت تحلیل روند فکری او در ینا و کتاب‌ پدیدارشناسی روح مورد توجه قرار گرفته است.برداشت و تعبیر او از«خارجیت‌یابی»و نسبت آن با دوره‌های قبل به همراه‌ گزارش نقدهای مارکس و نیز تفسیر لوکاچ از این نقدها در این‌ بخش ارائه شده‌اند.